Bilmediğim fakat hissettiğim bir şeyi anlamam gerekiyor. Ama altında varlığımın ezildiği o "şey" nedir? Birden herşeyi unutuvermiştim, önümde, kaybolup giden bir geceden, kaçan bir yumaktan, düşen yıldızlardan, geç olmuş bir vakitten başka bir şey yoktu.İpin ucu kaçmıştı bir kez. Toparlanmam gerek. Ama bu gidişle, nasıl? Kendimi bir kerecik, bir kerecik olsun yakalayamamışken?
Gözleri, yakaladığı bir anının düşüncesiyle taşmış görünüyor.
Kentin çekiciliği kalmadı artık. Her yan bir rezalet yuvası içinde.
Boşluğun sinir bozucu, insani tüketen kırbacından kurtuldum sayılır.
Kendimi bıraktım. Başımı avuçlarımın içinde sıkıp yumuldum kanepeye. Nasıl oluyor, hiçbir düşünce, hiçbir iz yok kafamda. Kopkoyu bir yoğunluk. Bir çığ gibi yürüdükçe genişliyor ve hiçbir şeye yer bırakmıyor. Öyle kaldım.
Bugünümden unutmak istemediğim notlar
İlk şeyden bahsedeyim, yoğun bakımda bir hastamız var, üniversite öğrencisi, tıp okuyor. Aniden bir şeyler oluyor ve şu an yoğun bakımda izliyoruz. Bugün mesai bitimi çıkmadan önce yanına gittim sohbet etmeye. Yazarak konuşuyor. "Bana bir tavsiye ver" dedim. "Hayat pamuk ipliğine bağlı, yarın ölecekmiş gibi yaşamak lazım" dedi.
Ne acıklı aldanış! Ama teslim olmayacaktı, hayata teslim olmayacaktı. "Belki ölüme.." diye bıçak yarası dudağıyla bir diş gıcırtısı gibi mırıldandı.
Bazı şeyleri yüreği sarsılarak hissettiğini anlıyorum.
HAYAL KURDUM YIKARIZ DEGIL MI- Bülent Tokdemir
Sen yokken,kac defa sevdim seni.
Helal et ahu gözlüm.
Sonbahardi yapraklar cansiz.
Aksamdi isiklar fersiz.Kisik ateste hicaz klarnet.
Bir gelecek var, her şey geleceğini bekliyor.
Sayfa 64Kitabı okudu